Ο Ήλιος ως πηγή έμπνευσης !

Ο Ήλιος στη μυθολογία

Στην Ελληνική Μυθολογία ο Ήλιος ήταν προσωποποιημένος ως θεότητα, τον οποίο ο Όμηρος αντιστοιχεί στον Τιτάνα Υπερίωνα.

Ο Ήλιος οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό. Είχε δύο αδελφές, την θεά του φεγγαριού Σελήνη και της θεά της αυγής Ηώ. (el.wikipedia.org)

Ο Ήλιος είχε αρκετά παιδιά. Η πιο γνωστή του κόρη ήταν η Πασιφάη, η γυναίκα του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, η οποία γέννησε αργότερα τον Μινώταυρο.

Ο πιο γνωστός του γιος είναι ο Φαέθων, ο οποίος προσπάθησε να οδηγήσει μία μέρα το άρμα του πατέρα του αλλά δεν κατάφερε να το ελέγξει. Έχασε τον έλεγχο και πέρασε τόσο κοντά στη γη που την έκαψε. Βλέποντας τον ο Δίας, έστειλε τον κεραυνό του και τον γκρέμισε από το άρμα. Το φλεγόμενο σώμα του έπεσε στον ποταμό Ηριδανό. Βλέποντας τον οι αδελφές του οι Ηλιάδες άρχισαν να τον πενθούν και από την ένταση του πένθους τους με τα πολλά τους δάκρυα, μεταμορφώθηκαν σε λεύκες και τα δάκρυά τους έγιναν το ρετσίνι που τρέχει από το δέντρο.

Στην Οδύσσεια ο Οδυσσέας και το πλήρωμά του έφτασαν σε ένα νησί, αφιερωμένο στον θεό Ήλιο.  Εκεί φυλάσσονταν τα ιερά κόκκινα Βόδια του Ήλιου. Παρά τις προειδοποιήσεις του Οδυσσέα, οι άντρες του σκότωσαν και έφαγαν μερικά από τα ζώα. Οι φύλακες του νησιού, κόρες του Ήλιου, το είπαν στον πατέρα τους και αυτός κατέστρεψε το πλοίο τους και όλους τους άντρες εκτός από τον Οδυσσέα.

Ο Ήλιος στις Τέχνες

Ο Ήλιος, οι περιγραφές του στους μύθους και στην ποίηση, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο.

Ζωγραφική

Γλυπτική

Μουσική

Ο Ήλιος μέσα από ένα παραμύθι…

Ο Ήλιος και το Νερό

(της Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου)

Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που όλα πάνω στην γη ήταν αλλιώτικα, ο ήλιος και το νερό ζούσαν μαζί κι έκαναν παρέα. Ο ήλιος πήγαινε συχνά επίσκεψη στο νερό, μα το νερό ποτέ δεν τον είχε επισκεφτεί.

-«Γιατί δεν έρχεσαι και συ στο παλάτι μου;» ρώτησε μια μέρα ο ήλιος το νερό.

-«Δεν μπορώ, ήλιε μου. Γιατί, αν έρθω, πρέπει να φέρω μαζί μου όλους τους συγγενείς μου»   απάντησε το νερό.

 

-«Και βέβαια να τους πάρεις. Το παλάτι μου είναι μεγάλο! Έχει χώρο για όλους. Ελάτε και μην νοιάζεστε καθόλου!» είπε αποφασιστικά ο ήλιος.

Έτσι, το νερό μάζεψε όλους τους συγγενείς του και κίνησαν για το λαμπρό παλάτι του ήλιου.

Ήταν το νερό της θάλασσας, το νερό των ποταμών, το νερό των πηγών και των λιμνών, ήταν οι βροχές, οι θύελλες κι οι καταιγίδες, ήταν και τι δεν ήταν…

Όταν έφτασαν στο παλάτι του ήλιου, εκείνος κατέβηκε να τους υποδεχτεί.

-«Καλώς τους ! …» ,

πρόφτασε να πει, μα πριν αποσώσει τα λόγια του, το νερό χύθηκε μέσα στο παλάτι και πλημμύρισε τα πρώτα πατώματα.

Ο ήλιος, ξαφνιασμένος, έτρεξε κι ανέβηκε στα τελευταία πατώματα, μα σε λίγο έβλεπε, με τρόμο να γεμίζει το παλάτι του.

-«Σου το είπα πως είμαστε πολλοί ! Τώρα όμως δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω !» είπε το νερό, καθώς έβλεπε τον ήλιο να χλομιάζει όλο και περισσότερο.

Ο ήλιος έβλεπε το νερό να προχωρά κι σιγά  σιγά να ανεβαίνει και να γεμίζει και τα υπόλοιπα πατώματα του παλατιού. Έτσι αναγκάστηκε να ανέβει στην στέγη.

Το νερό όμως, στα γρήγορα, σκέπασε και την στέγη. Τότε ο Ήλιος με τη γυναίκα του Σελήνη ανέβηκαν στον ουρανό, για να μη πνιγούν.